FreqsTV wyprodukowało film dokumentalny na temat trasy koncertowej Dream Theater, “Images, Words And Beyond”, którą zespół uczcił dwudziestą piątą rocznicę wydania ich legendarnego albumu “Images And Words”. W trzynastominutowym filmie gitarzysta John Petrucci wspomina, jak powstał ten album i jaki miał wpływ na życie członków zespołu.
Dokument został zrealizowany w Monachium podczas europejskiej części trasy „Images, Words And Beyond”.
Na zadane przez Gitarre & Bass pytanie, czy w czasie sesji nagraniowej on i jego koledzy z zespołu mieli jakieś podejrzenia, że ten konkretny album stanie się dla nich tak przełomowy, Petrucci odpowiedział:
„No cóż, nie mieliśmy zielonego pojęcia, że dokona tego, czego dokonał – w zasadzie otworzył nam drzwi do międzynarodowej kariery i jeżdżenia w trasy koncertowe. Ten album naprawdę to spowodował. W życiu byśmy nie pomyśleli, ale tak się stało. Właściwie nie pisaliśmy nawet kawałków które miały w tamtym czasie potencjał, bo to, co było grane w radiu brzmiało jak wszystko, tylko nie Dream Theater – nie śmieliśmy więc nawet myśleć, że mamy jakiekolwiek szanse. W radiu grali Nirvanę i Pearl Jam, były też jakieś zespoły w stylu lat 80-tych. Nawet Firehouse (którym zajmował się David Prater zanim pracował z nami) grał pop-metalowe ballady, więc… nie widzieliśmy dla siebie miejsca. Byliśmy jednak bardzo zadowoleni z tego, jak wyszedł ten album. Czuliśmy się z niego bardzo dumni, wiedzieliśmy, że dobrze brzmi. Pamiętam, że rozpierała mnie duma za każdym razem kiedy włączałem go komuś, na zasadzie „O, zobacz, musisz to koniecznie przesłuchać” – i reakcją zawsze było „Wow, to naprawdę brzmi świetnie!”. Tak więc wiedzieliśmy, że ten album a w sobie „to coś”, pewien potencjał, ale nie mieliśmy pojęcia, jak wiele dla nas zmieni”.
Dzięki sukcesowi pierwszego singla z tej płyty, „Pull Me Under”, „Images And Words” uzyskała status złotej płyty w Stanach Zjednoczonych i uczyniła zespół wzorem złożonego, lecz melodyjnego progresywnego metalu. Piosenka ta wraz z teledyskiem była emitowana w stacjach radiowych i MTV, poszerzając grono fanów Dream Theater.
„’Pull Me Under’ był niespodzianką dla wszystkich. On trwa ponad osiem minut i nigdy nie miał być singlem. Przypominam – piosenki grane wtedy w radiu były czymś zupełnie innym niż Dream Theater, ale z jakiejś przyczyny nasza zwracała uwagę słuchaczy. Dzwonili oni do radia i pytali 'Co to za zespół? O mój Boże, chcę posłuchać tego jeszcze raz!’. Wszystko to narastało i w końcu 'Pull Me Under’ został radiowym rockowym hitem. Pamiętam, że mieszkałem wtedy w New Jersey, na wschodnim wybrzeżu Stanów Zjednoczonych. Włączałem radio i słyszałem ten kawałek non stop. To było cudowne uczucie.”
Petrucci dodał, że „Pull Me Under” jest najprawdopodobniej najważniejszym utworem w karierze Dream Theater.
„Jeśli zastanowić się nad tym jak wiele nam umożliwił, on naprawdę uczynił nas sławnymi. Dzięki niemu z lokalnego zespoliku podróżującego vanem staliśmy się jeżdżącym w międzynarodowe trasy zespołem z długą, produktywną i bardzo aktywną karierą. Bez tej początkowej iskry być może nigdy nie osiągnęlibyśmy tak wielkiego sukcesu. A zresztą – kto wie? Może i byśmy osiągnęli, ale z pewnością bardzo, bardzo nam w tym pomógł.”
Źródło: Blabbermouth.net